Hij dacht aan mij,
voor ik aan Hem kon denken
al eeuwen voordat ik bestond
ja, voor de wereld was gegrond
en sterren blonken op Zijn wenken.
Lang vóór het heelal werd voortgebracht,
heeft Hij in liefde aan mij gedacht.

Hij stierf voor mij,
voor ik dat nog kon weten;
vóór mij mijn moeder ’t leven gaf.
O, wonder dat ik nimmer kan vergeten.
lang voor ik het levenslicht genoot,
ging, tot mijn heil, Hij in de dood.

Hij bidt voor mij,
bedreigen mij gevaren,
vóór ik die zelf heb onderkend,
is reeds Zijn hart naar mij gewend;
Zijn trouw wil tijdig mij bewaren
lang voor mijn smeking rijst omhoog,
pleit Hij voor mij met sterk betoog.

Hij komt voor mij!
“wanneer”is nog verborgen,
zal het zijn voordat ik Hem verwacht?
’s avonds of te middernacht?
of in het schemer van de morgen?
mocht het zó zijn , dat elke stond
mij, naar Hem uitziend, wakend vond!

(uit dagboek: Het Goede zaad 2017)
G.K.