Maar laat vooral dit u niet ontgaan, geliefden, dat één dag bij de Heere
is als duizend jaar en duizend jaar als één dag. (2 Petrus 3: 8 HSV)

de jaren rijgen zich aaneen
ze vliegen snel voorbij
en als ik deze tekst dan lees:
denk ik: wat zegt dat u en jou en mij?

hoe leven wij in onze tijd
in ons jachtig bestaan?
beseffen wij dat “onze tijd”
spoedig voorbij zal gaan?

hebben wij ons al afgevraagd
hoe ’t na dezen zal wezen?
en hebben wij de Here God
oprecht al leren “vrezen” ?

of mag je deze vragen niet
in onze tijd meer stellen
omdat wij ons “beslismoment”
het liefste nog uitstellen?

de wereld zegt: “leef er op los,
wat kan het jou toch schelen?,
die christenen met hun geloof:
dat gaat jou snel vervelen!”

dat klopt, tenminste als je nog
denkt dat ons aardse leven
ons enkel voorspoed en geluk
geld en alles zal geven

toch mag dat ene ons niet ontgaan
aan het begin van een “nieuw” jaar
dat één dag bij de Here is
bij ons als duizend jaar

en andersom dat duizend jaar
bij God is als één dag
ik nodig u (jou) van harte uit
die dat uitleggen mag

God rekent heel anders dan wij:
Hij heeft Zijn zoon gegeven
zodat wie echt in Hem gelooft
voor eeuwig voort mag leven

worden wij dan negentig jaar
of misschien enkel tien
dan mag je zeker, dat zegt God,
het eeuw’ge leven zien

is het een dag of duizend jaar

G.K.