hoe is dat voor onze zieken
die vergaan van  helse pijn,
die geen uur per nacht meer slapen,
weken, maanden wakker zijn?

hoe is  dat voor wie alleen is,
overmand door veel verdriet,
badend in zovele tranen
die een ander vaak niet ziet?

hoe onrustig zijn hun nachten,
telkens worden z’ opgeschrikt
door die akelige wekker
die wel tikt maar niet opschikt?

buiten is er dan die stilte
en van binnen is geen rust
zijn wij ons van deze mensen
eigenlijk nog wel bewust?

bidden wij voor deze mensen
om rust voor lichaam en ziel
en of God hen in hun onrust
nog genadig aan wil zien?

of zij ook mogen neerliggen
en hun slaap ook zoet mag zijn;
laat dat toch voor deze mensen
ons gebed toch dikwijls zijn!

God alleen kan die rust geven,
ja, Hij geeft het door Zijn Zoon
en Zijn Geest wil ons dat leren
die voortdurend in ons woont

G.K.