Van Stichting Ondersteuning Roemenië kreeg ik een uitnodiging om mee te gaan naar Roemenië om daar gezinnen, die gesponsord worden vanuit de stichting, te bezoeken. Een uitnodiging die ik graag aan nam, omdat we zelf ook een gezin sponsoren. Nu kon ik eens met eigen ogen gaan zien, hoe het daar is. Ik ben nogal kritisch ingesteld en ik denk dat Henk Berends dacht, dat moet ze gewoon zelf gaan zien.

Op donderdag 29 oktober zijn we ‘s morgens om 5 uur vertrokken. Henk Berends, Harm Kuper en ik. We hadden een lange reis voor de boeg, want onze bestemming voor de eerste dag was Budapest. Rond een uur of 8 kwamen we in het hotel aan en konden we uitrusten van een lange dag in de auto zitten. De volgende morgen, begonnen we goed uitgeslapen aan onze vervolgreis. Bestemming Târgu-Mures. De reis verliep voorspoedig, al werden de wegen slechter en schoot het minder goed op. Maar volgens Henk en Harm was het al een hele verbetering met een paar jaar geleden. Aan het eind van de middag kwamen we aan. Die avond hebben we goed gegeten bij Sofie, een contact persoon van Henk en een goede vriendin.

Zaterdagmorgen hebben we boodschappen gedaan in de supermarkt, om pakketten samen te stellen voor de gezinnen. Prachtige pakketten waar de gezinnen een maand mee vooruit kunnen. O.a. meel suiker rijst olie bonen waspoeder zeep enz. De eerste dag hebben we 6 gezinnen bezocht.

Zondag was een speciale dag omdat ik ons eigen gezin ging ontmoeten. Maar eerst brachten we een bezoek aan een gezin, vader, moeder met 4 kinderen. Moeder zat in een rolstoel bij een fornuisje in een piepklein kamertje. Ze had een hersenbloeding gehad. Op het bed zaten haar 4 jongens. Ik schat de leeftijd op 6, 5 en een tweeling van 2 jaar. De tweeling was geboren met voetjes die zo stonden, dat ze nooit zouden kunnen lopen. Dank zij de stichting was het mogelijk dat de tweeling, beide een operatie konden onder gaan. En wat bleek? Toen we aan kwamen, kwam de tweeling ons lopend tegemoet. Wat geweldig om te zien!! Je moet er niet aan denken, hoe hun leven zou gaan, zonder steun van SOR Vriezenveen.

Daarna mocht kritische ik met eigen ogen zien, hoe het bij ons gezin is. Wat een ontmoeting, wat een warm gezin met veel liefde voor elkaar, maar zo verschrikkelijk arm. Het raakte me enorm! Was ik het die aan Henk vroeg, is het wel echt nodig dat ze steun krijgen? Het ziet er op de foto, best wel redelijk uit? Zijn er geen gezinnen die het harder nodig hebben. Het antwoord is nee! Hier is hulp meer dan welkom. De kinderen kunnen naar school en een opleiding doen, zodat ze een beter leven krijgen dan hun hard werkende ouders. Zij verdienen het net zo goed als onze kinderen.

De volgende dagen hebben we nog veel gezinnen bezocht. We kwamen ook bij gezinnen met gehandicapte kinderen. Wat vreselijk! Er zijn geen voorzieningen voor deze kinderen en de moeders zijn 24 uur per dag met ze bezig om ze te verzorgen. Maar wat een dankbaarheid voor de aandacht voor hun kinderen en hun situatie.

In totaal hebben we 40 pakketten bezorgd, met de mee gebrachte kleding, schoenen en dekbedden en natuurlijk de enveloppen met sponsorgeld.

Wat een ervaring om mee te mogen op deze reis! Soms vond ik het best moeilijk om zoveel ellende te zien, maar ik ben me wel meer bewust van de rijkdom waar wij in leven. Mocht u door dit verhaal, net als ik, enthousiast zijn geworden en overweegt u ook om een gezin te sponsoren, neem dan contact op met SOR Vriezenveen, de Groenling 4, Vriezenveen. Telnr:0546 564128.

Meiny Blekkenhorst